เป็นกระเป่าใบแรก ที่กล้าทำแบบตัดต่อเล่นสีแบบนี้ ไม่ใช่คิดไม่ได้ แต่เหตุผลหลักเลยที่ไม่ได้ทำเพราะไม่มั่นใจว่าตัวเองจะมีความอดทนในการตัดต่อตะเข็บด้านข้างของกระเป่าหน้าหลังได้ตรงกัน
แล้ววันหนึ่ง เนื่องจากอยากทำงานแต่ไม่มีผ้าชิ้นใหญ่ ๆ เลยขุดเอาเศษผ้าที่มีมาลองวาง ๆ ต่อ ๆ ตัด ๆ ดู ปรากฏว่าอืมม..ม ผ้าพอแฮะ เอาไงเอากันลองดู ไหน ๆ ก็ไม่ได้ทำตามออร์เดอร์ใครอยู่แล้ว = ไม่กดดัน ..แถมผ้าก็ไม่ได้ใช้ทำอะไรอยู่แล้ว = เศษผ้า
ตอนที่ลงมือทำ ก็ทำ ๆ ไปไม่ได้คิดวางแผนอะไรเท่าไหร่ ก็เลยมีการตัดผ้าผิดไปซะงั้น ตอนที่รู้ว่าผิดไปแล้ว ก็ตกใจอยู่เหมือนกันว่าแย่แน่ผ้าไม่มีแล้วด้วย คงต้องทิ้งหมดกระบิแน่ แต่ก็ทำใจเย็น ๆ ลองพลิกแพลงนั่นโน่นนี่ไปชิล ๆ (บอกแล้วว่าไม่กดดัน) ปรากฏว่าก็ยังพอไหว ทำต่อได้อยู่ ทำ ๆ ไป อ๊ะ เจอตอเข้าอีก งานเข้าอีกละ ปาดเหงื่อเบา ๆ แล้วนิ่ง ๆ จ้องผ้าอยู่พักนึง เอ้า !! ผิดก็เลาะ จะมานั่งคิดอะไร ยังไงก็ต้องเลาะ (ฉันเกลียดการเลาะผ้ามากที่สุด) เอ้า เลาะ ๆ มันไป
ทำไปทำมา อืม..มันก็ไปต่อของมันได้เรื่อย ๆ แฮะ นั่นไงทักปุ๊บ จ๋อยปั๊บ ตะเข็บไม่ตรงครับคุณผู้ชม เป็นอย่างที่กลัวจริง ๆ ด้วย นั่งจ้องงานอีกรอบ เอ้า ม่ายเป็นไร ไม่ตรงใช่ไม๊ ไม่ตรงก็เลาะ ทำใหม่ เย็บใหม่...ไหนดูสิเป็นไง เฮ้อ..ตรงแล้ว (กลั้นหายใจด้วยนะตอนที่เย็บ แบบว่าลุ้นน่ะ..)
สรุปเลยแล้วกัน พองานเสร็จ ก็เอามาแขวนไว้ที่ Hula Living เล่น ๆ ปรากฏว่ามีคนตาถึงสอยไปแระ (คงมองเห็นถึงความงาม ที่มาจากความอดทนไม่สติแตกเลิกทำไปซะก่อนของฉัน..จนวันนี้ฉันยังแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันว่า ทำต่อจนเสร็จได้ยังไง เจอตอเข้าไปตั้งหลายครั้ง ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ สองครั้งฉันก็ว่าอดทนสุด ๆ แล้ว..แสดงว่าฉันใจเย็นขึ้นนะเนี่ย ภูมิใจตัวเองจัง ^-^)